من شیعه ی علی ام

به نام او که تن را نور جان داد   خرد را سوی دانایی عنان داد

ادب شاه کلید موفقیت ادب می‌باشد. علامه طباطبایی (رحمة علیه) در تعریف ادب می‌فرمایند:«… ادب عبارت است از ظرافت عمل». در اهمیت ادب همین بس که در قرآن کریم ادب و نگاه داشتن حرمت افراد در روابط اجتماعی، نشانه خردمندی دانسته شده است. «إن الّذین یُنادونَکَ مِن وَراءِ الحُجُراتِ أکثَرُهُم لایَعقِلون / ولی کسانی که تو را از پشت حجره ها بلند صدا می‌زنند، بیشترشان نمی‌فهمند.»[حجرات/۴/۴۹] آیت الله مکارم شیرازی در تفسیر این ایه می‌فرمایند:«اصولا هر قدر سطح سواد و خرد فرد بالاتر رود بر ادب او او نیز افزوده می‌شود؛ زیرا ارزش‌ها و ضد ارزش‌ها را بهتر درک می‌کند و به همین دلیل بی ادبی همیشه نشانه بی خردی است یا له تعبیر دیگر بی ادبی، کار حیوان و ادب، کار انسان است.»[گزیده تفسیر نمونه،https/wiki.ahlolbait.com]

بنابرای هر قدر بر ادب فرد افزوده شود ادب او نیز بالاتر می‌رود مولی الموحدین علی بن ابیطالب (علیه السلام)در این باره می‌فرمایند:«ای مؤمن علم و ادب، ارزش وجود توست در تحصیل علم کوشش نما، چه به هر مقدار که بر دانش و ادب تو افزوده شود قدر و قیمت تو افزاریش می‌یابد.» 

با توجه به اهمیت ادب در کلام خداوند و اشاره روایات و سخن بزرگان به این موضوع، مشخص می‌شود که رمز اصلی بندگی ادب است. مؤمن باادب به وقت راز و نیاز و درخواست، ابتدا خالق خود را با زیباترین نام‌ها می‌خواند سپس نعماتی که به او ارزانی داشته را به زبان آورده سپاس می‌گوید و در آخر از ناتوانی‌اش در برآوردن حاجات و دیگر نیازها، زبان می‌گشاید و محترمانه و عجز تمام با پروردگارش سخن می‌گوید بدون آنکه گله ای از ناکامی‌های خود داشته باشد و این است ادب.